Istorija škole
Do izgradnje školske zgrade deca iz Banatskog Karađorđeva su školu pohađala u susednom mestu Česteregu, koje je bilo naseljeno nemačkim stanovništvom. 1921. počela su prva doseljavanja na prostor opštine nemačkog sela Čestereg. Među kolonistima dospelih iz različitih krajeva like: Gračaca, Korenice, Donjeg Lapca, Brinja i drugih mesta, nalazio se i učitelj Mileta Ružić, takođe poreklom iz Like, major u srpskoj vojsci i dobrovoljac u Prvom svetskom ratu, koji je svojim autoritetom uticao da prvi doseljenici iz 1921. razumeju potrebu školovanja svoje dece.
Solunski dobrovoljci
Banatsko Karađorđevo je najveće dobrovoljačko naselje u Srbiji. Osnovano je 1921. godine naseljavanjem dobrovoljaca – ratnih veterana Prvog svetskog rata, učesnika proboja Solunskog fronta. Od 1026 porodica koje su dobile zemlju u Banatskom Karađorđevu, 691 porodica je imala status dobrovoljaca. Najviše dobrovoljaca je bilo iz Like, Bosne, Crne Gore, Hercegovine. Među njima je bilo 5 nosilaca Karađorđeve zvezde, 7 nosilaca Zlatne Obilića medalje, 25 nosilaca Albanske spomenice, 44 se borilo u elitnoj jedinici srpske vojske, u Dobrovoljačkom odredu majora Vojina Popovića – “Vojvode Vuka”. Ovaj odred su zvali I “legija smrti”. Naselje je dobilo ime po vođi Prvog srpskog ustanka – voždu Karađorđu. U registru naselja, Banatsko Karađorđevo je zvanično upisano 15. januara 1925. godine.
Spomen obeležje u centru sela čuva sećanje na osnivače naselja, a spomenik Dobrovoljcu izražava zahvalnost za njihovo junaštvo i ljubav prema otadžbini.
Prve generacije
U Banatskom Karađorđevu prva školska zgrada je sagrađena 1928. Najstarija matična knjiga škole “Upisnik” beleži podatak da je školske 1929/30. prva generacija učenika brojala 98 dečaka i 103 devojčice.
Učitelji i nastavnici kao primeri građanskog života
Kao i u drugim kolonističkim naseljima u Banatu i u školi u Banatskom Karađorđevu su u prvim godinama od osnivanja nedostajali učitelji, koji su inače radili u otežanim uslovima i sa velikim brojem dece u odeljenjima. Prema pisanim izvorima iz 1935. godine, bilo je i do 200 učenika u 1. razredu. U siromaštvu kolonističkog naselja prve generacije učitelja i nastavnika su bile primer prosvetiteljske i kulturološke uloge u sredini u kojoj su radili.
Prvih 80 godina
Škola u svojoj arhivi ima i monografiju „Prvih 80 godina“, napisanu u znak sećanja na sve generacije učenika i nastavnika kroz istorijsko trajanje našeg sela. U prvom delu knjige se nalazi istorijat škole, a u drugom osvrt na proslavu jubileja odnosno obeležavanja prvih 80 godina postojanja škole.
